ENTREGA 2ª: IOGUSLAVIA

Atoparme con acalycanto para min foi como atopar a algúen que trae o pan debaixo do brazo. despois da gran putada da fatídica oposición de rennes, o destino púxome diante ao mellor mestre dentre os mellores; agora, ademáis dun futuro ilusionante trae xente que me abre camiños novos en humidtown, xusto cando eu pensaba que xa os coñecía todos. o venres pasado, cando acalycanto se retira escangallado para casa, nebraska, ute lemper e máis eu compartimos, entre as risas e os recordos, cervexas e ronconcocacola no de sempre. nebraska trae ao presente un pasado (non moi) glorioso; fala de san antón, de curvas nas estradas e de bares ilegais; ute lemper lembra percebadas históricas, bares políglotas e alemáns autárquicos; a miña cabeza vai a toda hostia xuntando ás súas palabras luns de antroido, suspensos en matématicas, corazóns rotos e moita música. pero por riba de todo lembra a clandestinidade daquela serra e o frío que ía na praia neste verán de sol esquecido.

Poucas cousas mellores que rematar as vacacións metendo no macuto que levo á casa as novas versións de hoover alpina, mamápanda e  elbulli, aos amigos de sempre (e coma sempre), a amigos recentes, a venecia e ao futuro (inda que leve exame incluído).